De eerste melding

Begin januari kreeg ik mijn eerste uitvaartmelding als zelfstandig uitvaartverzorger. De telefoon ging, en aan de andere kant van de lijn klonk de stem van een familie in Dordrecht. Hun vader was overleden, en ze vroegen of ik hen wilde bijstaan. Dit was hét moment waar ik naartoe had gewerkt, maar nu het zover was, voelde ik de zenuwen door mijn lijf gieren.

Bij binnenkomst brak het zweet me uit. Het gesprek kwam moeizaam op gang, niet alleen door mijn eigen spanning, maar ook omdat de situatie ingewikkelder bleek dan ik had verwacht. De familie wilde een kerkelijke uitvaartdienst, maar niet in de kerk waar meneer altijd kwam. Dit bleek een groot probleem. De voorganger van zijn eigen kerk weigerde om in een andere kerk, die als evenementenkerk werd gezien, de dienst te leiden. Dit bracht extra spanning met zich mee, maar samen met de familie ging ik op zoek naar een andere voorganger. Gelukkig vonden we iemand die bereid was om de dienst te begeleiden.

Op de dag van de uitvaart wilde ik er zeker van zijn dat alles goed zou verlopen. Voordat de dienst begon, zocht ik het graf op om te controleren of het open was. Gelukkig was dat in orde, waardoor we na de dienst direct konden overgaan tot de begrafenis.

De plechtigheid zelf was prachtig. De kleinkinderen staken kaarsen aan, de familie en de pastoor spraken warme woorden, en ik had de eer om de laatste woorden te zeggen. Ondanks alle hobbels in de voorbereiding was het een waardig afscheid, precies zoals de familie dat had gewenst.

Toch bleef er een bittere nasmaak hangen. Twee weken na de uitvaart nam ik contact op met de nabestaanden om te vragen hoe ze terugkeken op het afscheid. Tot mijn verbijstering vertelden ze dat hun voormalige kerk hen meerdere keren had lastiggevallen. Ze voelden zich zo onder druk gezet dat ze uiteindelijk hun lidmaatschap hadden opgezegd. Wat een afscheid had moeten zijn vol rust en troost, werd overschaduwd door de houding van hun vroegere geloofsgemeenschap.

Toch overheerst voor mij het gevoel dat ik alles heb gedaan wat in mijn macht lag om deze familie te helpen. De dienst zelf was mooi, de familie voelde zich gehoord, en ik wist dat ik een verschil had gemaakt in een moeilijke periode. Maar deze melding zal ik niet snel vergeten. Het was een intense, leerzame ervaring die me nog eens extra deed beseffen hoe kwetsbaar en persoonlijk een afscheid kan zijn.